بررسی سفالومتریک ابعاد اسکلتی سر و صورت در بیماران تالاسمیک تحت درمان منظم و مقایسه آن با بیماران تالاسمیک تحت درمان نامنظم و افراد نرمال

سابقه و هدف: با توجه به روند پیشرفت در چگونگی درمان بیماران تالاسمیک و در نتیجه افزایش طول عمر این بیماران و تقاضای روزافزون آنها جهت درمانهای ارتودنسی، بررسی حاضر با هدف شناخت وضعیت اسکلتی سر و صورت این گروه از بیماران و مقایسه آنان با گروه بیماران تالاسمیک تحت درمان نامنظم و افراد نرمال جامعه از طریق بررسی سفالومتریک با تاکید بر آنالیز مک نامارا انجام گردید.مواد و روشها: بررسی فوق به روش مقطعی بر روی 90 بیمار تالاسمیک تحت درمان منظم (45 پسر با میانگین سنی 13.4 و 45 دختر با میانگین سنی 13.8) به عنوان گروه مطالعه، 80 بیمار تالاسمیک تحت درمان نامنظم (30 پسر با میانگین سنی 13.2 و 30 دختر با میانگین سنی 13.8) و 90 نفر از افراد نرمال جامعه (45 پسر با میانگین سنی 13.4 و 45 دختر با میانگین سنی 13.3) به عنوان دو گروه کنترل انجام گردید. از کلیه بیماران فوق نگاره پرتونگاری سفالوگرام جانبی تهیه و با استفاده از روش آنالیز مک نامارا شاخصهای سفالومتریک دندانی، دندانی- آلوئولی، اسکلتی و بافت نرم ارزیابی شد. مقایسه کلی سه گروه با استفاده از آزمون آماری ANOVA انجام و جهت تعیین اختلاف آماری بین گروههای مختلف به صورت دو به دو از آزمون T استفاده گردید.یافته ها: کلیه بیماران تالاسمیک دارای روابط اسکلتی CI.II بوده که این امر در بیماران تحت درمان نامنظم مشهودتر بود. مقایسه میانگین شاخصهای سفالومتریک بیماران تالاسمیک تحت درمان منظم با افراد نرمال جامعه در اغلب موارد از نظر آماری معنی دار نبود. ولی تفاوت آماری فوق در مقایسه دو گروه از بیماران تالاسمیک وجود داشت (P<0.05) الگوی رشد ابعاد اسکلتی بیماران تالاسمیک تحت درمان منظم در بعد عمودی تفاوت قابل ملاحظه ای با بیماران تالاسمیک تحت درمان نامنظم داشته و به افراد نرمال جامعه نزدیکتر شده بود.نتیجه گیری: نقش ترانسفیوژن منظم در مقایسه با نامنظم در درمان بیماران تالاسمیک از جایگاهی مهم برخوردار است، بصورتی است که نه تنها طول عمر آنها افزایش یافته بلکه چهره ظاهری آنان نیز بگونه ای بهبود یافته که در نگاه اول تشخیص این گروه از بیماران از افراد طبیعی جامعه مشکل خواهد بود. الگوی اسکلتی در بیماران تالاسمیک تحت درمان منظم نسبت به گروه تحت درمان نامنظم به ویژه در بعد عمودی و بخش دندانی- آلوئولی به گروه نرمال جامعه نزدیک تر و قابل مقایسه می باشد.